■ شاید خدا حافظ بخش عمومی

وقتی مینویسم چشمهایم خیس و قلبم شکسته است پس با ارادت ......
نمیدانم چگونه بگویم یا حتی کی و کجا میتوان گفت اما خب حرف ها را باید زد
باید گفت جان ها فانی و روح باقیست
باید گفت پیوند جان میتواند گسیخت اما روح تا ابد جاوید
خداوند به انسان لطفی کرد و دیده داد تا ببیند
با لب سخن بگوید و با دست لمس کند
اما دیده و لب و لمس بهانه بود تا گوهری ناب شوند به ناب قلب و سنتی رایج شود به نام عشق
با ضربان قلب نور در جسم دمیده شد تا روح جاودانه شود
و پرودگار پلی از مهر و محبت را با عشق میان جسمو روح ساخت
گاهی صدا ها بلند و خاموش
گاهی نور ها تاریک
گاهی هوا افتابی و ابری
و گاهی نگاه باقی و فانی
و گاهی دور اما نزدیک
به نام دل برایت مینویسم و با قلمی از عشق بر لوح قلبت حک میکنم
نمیتوانم پناه شانه هایت باشم نمیتوانم ترانه ی شادی بگویم و ظلمت شب را خاموش کنم
نمیتوانم با نگاه یخ های دنیا را اب کنم
نمیتوانم در جاده پر از پیچ و خم زندگی هم قدمت باشم
اما ارزو یم برای زیباترین شب زندگیت شادی و صفا و مهر است
نمیدانم بعد از من کی کنارت میماند اما به خدا قسمش میدهم که با عشق بماند و عشق را برایت بخواند روحت جاوید قلبت ارام و نگاهت به وسعت زندگی باد
هدیه حقیرم برازنده روح عظیمت نیست اما با تمام وجودم دوست دارم